Wojciech Żywny

Wojciech Żywny (1756 lub 1760 – 1842) – jedyny nauczyciel fortepianu Fryderyka Chopina, który pobierał lekcje u Żywnego w latach 1816–1821 (lub do 1822 roku); to Żywny zaszczepił we Fryderyku upodobanie do muzyki Mozarta.

Z pochodzenia Czech, był Żywny wszechstronnie wykształconym instrumentalistą – oprócz gry na fortepianie opanował też grę na skrzypcach i organach – i kompozytorem (studiował też harmonię i kontrapunkt). Większość życia spędził w Warszawie – tu utrzymywał się z rozlicznych lekcji fortepianu, a jego uczniami (poza tym najwybitniejszym, Fryderykiem) byli też: panny Chopinówny, Jan Białobłocki, Dominik Dziewanowski, Tytus Woyciechowski i wielu innych. Żywny był powszechnie lubiany, szczególnie blisko los związał go z rodziną Chopinów, z którą spędzał większość czasu, na prawach domownika. W pamięci jego uczniów zostały jego niekiedy zabawne zachowania i charakterystyczny wygląd. Chopin wysoko cenił swojego nauczyciela: dedykował mu swego dziecięcego Poloneza As-dur, a w liście z Wiednia do rodziny w 1828 roku pisał: „Nikt mnie tu za ucznia brać nie chce. Blachetka powiedział, że się niczemu tyle nie dziwi, jak że ja się w Warszawie tego nauczyłem. Odpowiedziałem, iż z p. Żywnym i Elsnerem największy osioł by się nauczył”.