Ludwika Chopin

Ludwika Chopin (1807–1855) – najstarsza siostra Fryderyka Chopina i – jak widać także w ich częstej korespondencji – najbliższa mu. Wraz z córką (także Ludwiką) jako jedyna z najbliższej rodziny kompozytora była przy jego śmierci (do Paryża przyjechała wówczas na jego prośbę i opiekowała się nim przez ostatnie miesiące; po odejściu brata zajmowała się także zamknięciem jego spraw, to ona także przewiozła serce Chopina, zgodnie z jego przedśmiertnym życzeniem, do Warszawy i wniosła wiele pracy i zasług w uporządkowanie pozostałych po Fryderyku rękopisów).

Ludwika była utalentowana muzycznie i literacko – wraz z siostrami bądź w innych przypadkach samodzielnie napisała i wydała kilka książek, głównie dla dzieci, ale w 1848 roku również Krótkie wiadomości z nauk przyrodzonych i niektóre ważniejsze wynalazki. W roku 1841 ukazał się Krótki zbiór życia ś. Weroniki, przez Ludwikę przełożony z włoskiego.

W 1832 roku poślubiła Józefa Kalasantego Jędrzejewicza (małżeństwo, szczególnie w latach ostatnich, nie było jednak szczęśliwe), z którym miała czworo dzieci – potomkowie Ludwiki to dziś jedyni spadkobiercy rodziny Chopinów.