Ignaz Moscheles

Ignaz Moscheles (1794–1870) – pianista, kompozytor i dyrygent czeskiego pochodzenia, uczeń C. M. Webera. Kształcił się w Wiedniu, gdzie podjął studia u Johanna Albrechtsbergera i Antonio Salieriego, poznał także Beethovena. Od 1815 roku koncertował jako pianista, odnosząc sukcesy między innymi w Paryżu, Pradze i wielu miastach niemieckich. W 1840 r. w Londynie koncertował z Thalbergiem, Lisztem, Herzem, zaś rok wcześniej w Paryżu wystąpił wspólnie z Chopinem wykonując swą Grande Sonata na 4 ręce op. 47. W 1846 roku przeniósł się do Lipska, gdzie objął stanowisko profesora klasy fortepianu w tamtejszym konserwatorium. Jest autorem podręcznika gry na fortepianie Méthode des méthodes de piano napisanego wspólnie z J. Fétisem. Utwory fortepianowe Moscheles komponował przede wszystkim z myślą o własnych występach stosując w nich styl brillant (głównie w fantazjach, rondach, wariacjach). Pisał także sonaty fortepianowe w stylu brillant, cenione m.in. przez Schumanna. Jest ponadto autorem ośmiu koncertów fortepianowych, spośród których największą popularność zdobył III koncert g-moll op. 60, powstały z inspiracji koncertami Beethovena.