Aldeburgh

Podczas festiwalu Warszawska Jesień w 1961 roku Witold Lutosławski miał okazję nawiązać znajomość ze swoim rówieśnikiem – obaj urodzili się w 1913 roku – Benjaminem Brittenem. Britten z Peterem Pearsem przyjechali do Polski zaproszeni na recital wokalny. Dwa lata później, w czerwcu 1963 roku, do programu festiwalu w Aldeburgh Britten włączył Preludia taneczne Lutosławskiego, w niewykonywanej dotąd publicznie wersji na klarnet z orkiestrą kameralną, i osobiście nimi zadyrygował.

Utwór skomponowany przez Lutosławskiego specjalnie dla festiwalu w Aldeburgh, z solową partią dla Petera Pearsa, Paroles tissées, wykonano dwa lata później, 20 czerwca 1965 roku. Soliście towarzyszył zespół Philomusica of London, a dyrygował kompozytor. Pieśni te różniły się od wcześniejszych dzieł Lutosławskiego, który przyznał, że inspiracją dla nich był ów zachwycający recital, jakiego wysłuchał cztery lata wcześniej w Warszawie.

Paroles tissées sprowadziły Witolda Lutosławskiego w te okolice ponownie kolejne siedem lat później, gdy w Snape Maltings Concert Hall – dziewiętnastowiecznej słodowni, którą w 1967 roku uroczyście otworzyła jako salę koncertową Elżbieta II – nagrywał je wraz z Pearsem oraz London Sinfoniettą; to wtedy rozpoczęła się wieloletnia i bardzo owocna współpraca artystyczna Lutosławskiego z tym zespołem.

Do udziału w festiwalach w Aldeburgh Lutosławskiego zapraszano za życia Brittena jeszcze dwukrotnie (w latach 1973 i 1975). Po raz ostatni Lutosławski przybył do Aldeburgh w 1983 roku. Uczczono wtedy jego 70. urodziny wykonaniem kilku utworów oraz dyskusją i wykładami poświęconymi jego muzyce. Wśród słuchaczy zabrakło Brittena, zmarłego w 1976 roku.