Kompozytorzy / Witold Lutosławski / Trasy
Trasa Szafa z nagrodami
Wśród licznych nagród zdobytych w ciągu długiego życia Witold Lutosławski najwyżej cenił Nagrodę Solidarności, którą w 1983 roku uhonorowano III Symfonię. Wyróżnienie to, poświadczone dyplomem, przyznał mu Komitet Kultury Niezależnej – opozycyjny wobec władz PRL.
Tymczasem to właśnie władze powojennej Polski, od 1952 roku PRL, trzy dekady wcześniej przyznawały jemu i jego muzyce pierwsze nagrody. Zaczęło się od lokalnej nagrody miasta Warszawy, którą wyróżniono go w roku 1948. Potem przyszła kolej na nagrody resortowe i państwowe oraz najwyższe odznaczenie w PRL, czyli Order Budowniczego Polski Ludowej nadany mu w roku 1977. Kompozytor czuł się wówczas bardzo niekomfortowo, gdyż w kraju narastały napięcia między władzą a obywatelami, ale nie były to jeszcze czasy, gdy odmawiało się przyjmowania odznaczeń. Ostatnim polskim odznaczeniem, jakie mu przyznano, był Order Orła Białego reaktywowany po odejściu do historii PRL i nastaniu III Rzeczypospolitej. Lutosławskiego wyróżniono nim jako drugiego Polaka po Janie Pawle II.
W kolekcji wyróżnień przyznanych utworom Lutosławskiego na wzmiankę zasługują cztery najwyższe lokaty na Forum Kompozytorów, a wśród nagród za ich nagrania – trzy Koussevitzky Prix Mondial du Disque. Dodajmy do nich złoty medal Royal Philharmonic Society i zasygnalizujmy obfitość innych wyróżnień, by uświadomić sobie, jak pełna była jego „szafa z nagrodami”. Zamykała tę kolekcję Classical Music Award przyznana IV Symfonii w 1994 roku w Anglii – nie zdążył jej już osobiście odebrać.
Większość z tych wyróżnień miała charakter symboliczny – dyplom, ewentualnie statuetka. Otrzymywał jednak i takie nagrody, którym towarzyszyły niebagatelne czasem kwoty pieniężne. Taki walor miały nagrody państwowe przyznawane w Polsce, a za granicą otworzyła tę kolekcję emigracyjna Nagroda Jurzykowskiego przyznana mu w Nowym Jorku w roku 1966. Rok później dołączyła do niej duńska nagroda Leonie Sonning oraz austriacka im. Herdera. Kolejne z najwyżej dotowanych nagród dostępnych muzykom wręczano mu w 1983 roku w Monachium, a dwa lata później w Louisville. W roku 80. urodzin Lutosławski otrzymał aż dwa „muzyczne Noble”: Polar Music Prize i Kyoto Prize. Pierwsze takie nagrody pomogły mu w uzyskaniu finansowej stabilizacji i pozwoliły zrezygnować z zarobkowania układaniem piosenek tanecznych. Ostatnie przeznaczał na stypendia dla młodych muzyków.
-
Akademia Sztuk Pięknych w Monachium (Akademie der Bildenden Künste München), fot. David Kostner (creative commons)
-
Avery Fisher Hall w Lincoln Center, siedziba Filharmonii Nowojorskiej. (creative commons)
-
Copenhagen Concert Hall. (creative commons)
-
Ekran startowy aplikacji „Witold Lutosławski. Przewodnik po Warszawie” dostępnej na urządzenia z systemem Android, iOS i Windows Phone.
-
Esa-Pekka Salonen. Fot. Louisa Dedalus. (creative commons)
-
Grzegorz Fitelberg. (creative commons)
-
Królewska Szwadzka Akademia Muzyczna. (creative commons)
-
Krzysztof Meyer (2002), fot. Pfeiffer. (creative commons)
-
Mścisław Rostropowicz. Fot. Mikhail Ozerskiy. (creative commons)
-
Muza Kawasaki Symphony Hall. (creative commons)
-
Nagroda Grawemeyera.
-
Okładka książki „Witold Lutosławski och hans musik” Ove Nordalla, Sztokholm, 1969.
-
Opera Bastille. (creative commons)
-
Tablica pamiątkowa na Saskiej Kępie. Fot. Tadeusz Rudzki. (creative commons)
-
Tablica pamiątkowa na Żoliborzu. www.warszawa.wikia.com
-
Teatr Champs-Elysées. (creative commons)
-
University of Louisville. (creative commons)
-
Wiener Konzerthaus (sala koncertowa). Fot. Andreas Praefcke. (creative commons)
-
Witold i Danuta Lutosławscy w rozmowie ze szwedzką parą królewską (18.05.1993). Fot. Hans T. Dahlskog. Zbiory „Ruchu Muzycznego”.
-
Witold i Danuta Lutosławscy w Wielkiej Brytanii. Zbiory prywatne Gabrieli i Marcina Bogusławskich.
-
Witold Lutosławski na ceremonii rozdania nagród Polar Music Prize (1993). Zbiory prywatne Gabrieli i Marcina Bogusławskich.
-
Witold Lutosławski otrzymuje nagrodę Kyoto (1993). Zbiory prywatne Gabrieli i Marcina Bogusławskich.
-
Witold Lutosławski otrzymuje nagrodę Kyoto (1993). Zbiory prywatne Gabrieli i Marcina Bogusławskich.
-
Witold Lutosławski przy biurku. Fot. Jan Styczyński. Zbiory Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego.
-
_fot._suzie_maeder_be&w.jpg)
Witold Lutosławski w towarzystwie Mścisława Rostropowicza i Anne Sophie Mutter w Royal Festival Hall, 1987. Fot. Suzie Maeder/BE&W
-
Witold Lutosławski w Wielkiej Brytanii. Zbiory prywatne Gabrieli i Marcina Bogusławskich.
-
Witold Lutosławski z Anne-Sophie Mutter i Krystianem Zimermanem (1998).
-
Witold Lutosławski z gramofonem w domu. Fot. Jan Styczyński. Zbiory Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego.
-
_fot._marion_kalter_akg-images_be&w.jpg)
Witold Lutosławski z Krystianem Zimermanem podczas próby w Paryżu, 1988. Fot. Marion Kalter/AKG images/BE&W
-
Witold Lutosławski z żoną Danutą w Tokio. Zbiory prywatne Gabrieli i Marcina Bogusławskich.
-
Wnętrze teatru Champs-Elysées. Fot. Pierre Lannes. (creative commons)
-
Zubin Mehta (1980). PBS TV.