Teatr Norweski II

W 1985 roku Teatr Norweski przeprowadził się do nowego, własnego budynku na Kristian IVs gate 8. Poprzednio od 1945 roku mieścił się w kamienicy na Stortingsgata 16. Pod nowym adresem teatr wystawił w 1991 roku Antygonę Sofoklesa w przekładzie poetki Halldis Moren Vesaas z muzyką Arnego Nordheima na klarnet Es, klarnet kontrabasowy, sampler, perkusję i wiolonczelę. Elektroniczna warstwa dźwiękowa powstała we współpracy z Matsem Claessonem w Studiu Muzyki Elektronicznej przy Norweskiej Wyższej Szkole Muzycznej.

W 1994 roku z okazji Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Lillehammer wystawiono z muzyką Nordheima anonimowy średniowieczny poemat wizyjny w stylu balladowym, Draumkvedet, będący w pewnym sensie paralelą do Boskiej komedii Dantego.

Melodie do ballady-poematu spisywał w połowie XIX wieku Ludvig Mathias Lindeman i samodzielnie aranżował je na chór. Natomiast w XX wieku dawne melodie ludowe inspirowały wielu kompozytorów norweskich do pisania oratoriów, utworów chóralnych, kompozycji na fortepian czy organy opartych na tym materiale tematycznym.

Arne Nordheim stworzył zupełnie nowy wyraz muzyczny, maksymalnie zbliżając swój utwór do formy operowej. Draumkvedet jest jednym z głównych dzieł w jego twórczości.

W 1998 roku Liv Ullmann zadebiutowała jako reżyser teatralny sztuką Podział południa (Partage de midi) Paula Claudela, dramatem o ziemskich i erotycznych potrzebach ludzi przeciwstawionych powołaniu religijnemu i boskiej miłości.

Sztukę wystawiono po raz pierwszy jako słuchowisko radiowe w 1969 pod tytułem Południowe przesilenie, również z muzyką na taśmę Arnego Nordheima.