Uniwersytet Techniczno-Przyrodniczy NTNU

Gmach Fakultetu Przyrodniczego Norweskiego Uniwersytetu Techniczno-Przyrodniczego (NTNU) na Gløshaugen w Trondheim oddano do użytku w roku 2000. Otwarcia dokonał król Harald 30 maja. Budynek ma 60 000 m² i może pomieścić 3000 studentów.

Arne Nordheim i Carl Nesjar zostali razem z wieloma innymi artystami zaproszeni do udekorowania wnętrz sztuką. Wybrali stworzenie instalacji Gilde på Gløshaugen (Uczta na Gløshaugen) w przestrzeni, która przecina cały budynek. Połączyli elektroniczną muzykę z instalacją świetlną. Praca Carla Nesjara Uten tittel (Bez tytułu) składa się z pleksiglasowych warstwowych sześcianów z rurkami neonowymi o różnej barwie i natężeniu pulsujących światłem zgodnie z dźwiękami wygenerowanymi według pomysłu Nordheima. Instalacja reaguje światłem i dźwiękiem na różne czynniki: temperaturę, prędkość wiatru, światło dzienne, deszcz, a nawet ilość osób przebywających w budynku. Pulsacje neonu i dźwięki zestawia i steruje nimi jeden wspólny komputer. Sigurd Saue z Instytutu Teletechniki napisał program do tej instalacji. Wybory, których dokonuje komputer, zależą od danych przekazywanych ze stacji meteorologicznej na dachu Fakultetu Przyrodniczego. Prędkość sekwencjonowania materiału dźwiękowego zależy od wskazań czujników podczerwieni na licznikach w różnych miejscach budynku (przy drzwiach). Im więcej osób przechodzących zarejestruje licznik w określonym przedziale czasu, tym szybciej przesuwają się sekwencje. Materiał dźwiękowy jest podzielony na trzy warstwy z osobną dystrybucją przestrzenną, które wiążą się z konkretnym odcieniem w sześcianach Nesjara. 32 głośniki przenoszą dźwięk na trzy atria i korytarz w budynku. Wszystko to sprawia, że może minąć wiele lat, zanim ta sama sekwencja pojawi się po raz drugi.

Ciekawostką jest takie zaprogramowanie komputera, że w dniach urodzin siedmiu kompozytorów jedna z sekwencji ma dominować w obrazie dźwiękowym. I tak Bachowi (21.03) przypisano szemranie strumyka I, Mozartowi (27.01) kapanie wody II (przy słońcu), Beethovenowi (16.12) bulgotanie strumyka II (w deszcz), Brucknerowi (04.09) trzask spłonki w strzelbie, Mahlerowi (07.07) wabienie bydła na hali, Schönbergowi (13.09) szum wąskiej taśmy 2 (przy słońcu), Nordheimowi (20.06) promień słońca. Osobliwością jest dzień 2 czerwca o godzinie ósmej rano, kiedy z nieodgadnionych powodów wszystkie siedem sekwencji ma być odtwarzanych równocześnie.

Alfa Alfa jest utworem symulującym możliwy przebieg sekwencji w tej instalacji.