Tellefsen – kompozytor

Thomas Tellefsen pozostawił po sobie 44 opusy. Większość jego kompozycji to utwory na fortepian solo. Pod względem stylu są silnie związane z muzyką Chopina, co sugerują także zasady formalne, które stosował przy komponowaniu. Podobnie jak Chopin pisał walce, nokturny i mazurki. Pierwszy zbiór mazurków, Quatre Mazurkas op. 1, ukazał się drukiem już w 1846 r. Jako jeden z pierwszych kompozytorów norweskich zastosował Tellefsen muzykę ludową jako punkt wyjścia dla wielu swoich kompozycji. Poza mazurkami jest to szczególnie wyraźne w utworach z norweskimi tytułami – jak Huldredandsen op. 9, Bruraslaatten op. 26 i Walhallafesten op. 40.

Tellefsen skomponował nadto dwa koncerty fortepianowe. Są to pierwsze dotychczas znane utwory tego gatunku autorstwa norweskiego kompozytora. Pierwszy z nich – g-moll op. 8 – został skomponowany w roku 1848, prawdopodobnie pod kierunkiem i ze wskazówkami Chopina. Koncert fortepianowy nr 2 f-moll powstał w 1853 r. Oba mają tradycyjną budowę trzyczęściową. Pierwsze ogniwo jest skomponowane na bazie wzorca z podwójną ekspozycją, części środkowe są wolne i spokojne w trójdzielnej formie ABA, natomiast część trzecia w obu koncertach zbudowana jest na zasadach obowiązujących w rondzie.

Stosunkowo obszerna jak na tę epokę jest lista utworów kameralnych napisanych przez Tellefsena. Skomponował dwie sonaty na skrzypce i fortepian, jedną na wiolonczelę i fortepian, jedną sonatę fortepianową i sonatę na dwa fortepiany oraz trio fortepianowe. Z utworów wyłącznie orkiestrowych powstał tylko jeden: Uwertura D-dur. We wszystkich większych dziełach Tellefsen reprezentuje orientację klasyczną, co przejawia się w klarownych zasadach formalnych oraz w symetrycznej budowie fraz w tematach.

Pod koniec życia kompozytor przesłał kompletne wydania wszystkich swoich opusów do bibliotek w Norwegii, by mogły się zachować dla potomności. Przechowują je Biblioteka Gunnerusa w Trondheim, Muzeum Muzyczne Ringve w Trondheim oraz Biblioteka Narodowa w Oslo.