Trasa Londyn

Po raz pierwszy Lutosławski przybył do Londynu na Światowe Dni Muzyki latem 1946 roku. Zgodnie z praktyką przyjętą przez Międzynarodowe Towarzystwo Muzyki Współczesnej sekcje krajowe typowały utwory, a ostatecznego wyboru z ich propozycji dokonywało międzynarodowe jury. Na liście polskich propozycji znalazły się Wariacje symfoniczne, lecz nie włączono ich do programu i Lutosławski uczestniczył w festiwalu jedynie jako słuchacz. Rok później Wariacje wykonane zostały jednak w Londynie, a to dzięki Grzegorzowi Fitelbergowi, który umieścił je w programie swego koncertu z orkiestrą BBC. Potem nastąpiła dziesięcioletnia pauza – efekt zatrzaśnięcia „żelaznej kurtyny” między Wschodem a Zachodem.

W 1958 roku dla BBC nagrany został Koncert na orkiestrę, a dwa lata później Muzyka żałobna zabrzmiała na londyńskich Koncertach Promenadowych. Takie były początki coraz żywszych kontaktów Lutosławskiego z Anglią i coraz częstszej obecności jego utworów w tutejszym życiu muzycznym. W żadnym innym mieście poza Warszawą nie odbyło się bowiem równie wiele premierowych wykonań jego muzyki co w Londynie. Tutaj po raz pierwszy zabrzmiał Koncert wiolonczelowy, Łańcuch I oraz Chantefleurs et chantefables. Tylko w Londynie aż dwukrotnie Lutosławski dyrygował podczas owych premier osobiście (Pierwszym Łańcuchem i Chantefleurs et chantefables). Częstym wizytom Lutosławskiego w Londynie sprzyjał fakt, iż tutaj miał siedzibę jego wydawca – Chester. A drobnym, ale bynajmniej nie marginesowym efektem tych wizyt były zapasy papieru nutowego, jakie Lutosławski mógł potem przywozić do Warszawy z Londynu – dla kompozytorów jego pokolenia podstawowego narzędzia pracy, które w PRL ciągle było tzw. towarem deficytowym, czyli nieosiągalnym.