Kompozytorzy / Witold Lutosławski / Trasy
Trasa Święta muzyki Lutosławskiego
Kiedy Witold Lutosławski przekroczył pięćdziesiątkę, jego dorobek był już na tyle obfity, a pozycja w świecie muzycznym tak dobra, że zaczął zostawać bohaterem wydarzeń, które można by nazwać festiwalami jego muzyki. Po raz pierwszy z inicjatywą taką wystąpiono w Hanoverze w stanie New Hampshire, zapraszając Lutosławskiego latem 1966 roku jako kompozytora-rezydenta IV Festiwalu Sztuki w Hopkins Center for the Arts w Dartmouth College. Zaplanowano wykonanie ośmiu utworów mających dać przegląd jego dotychczasowego dorobku i Lutosławski, który trzy lata wcześniej po raz pierwszy zdecydował się na publiczny występ w roli dyrygenta, zaczął uczyć się swoich starszych partytur, by poszerzyć repertuar.
Kolejna taka inicjatywa wyszła 5 lat później z Cleveland, gdzie latem 1971 roku muzyka Lutosławskiego stała się centralnym punktem Contemporary Arts Festival. Program jego pobytu obejmował ponadto seminaria w The Cleveland Institute of Music oraz na wydziałach muzycznych obu tamtejszych uniwersytetów, a centralnym momentem owego „festiwalu Lutosławskiego” była uroczystość nadania gościowi honorowego doktoratu.
W późniejszych latach Lutosławski był bohaterem kilku podobnych wydarzeń. W sierpniu 1982 roku – dorocznego festiwalu organizowanego w Paryżu pod zgrabną nazwą „Festival estival de Paris”. W Londynie w marcu 1984 roku Royal Academy of Music zorganizowała wiosenny „Lutosławski Festival Week”, a pięć lat później London Philharmonic Orchestra poświęciła mu swój „zimowy” festiwal, oczywiście z bohaterem dyrygującym swoimi utworami.
W roli kompozytora i dyrygenta-rezydenta zapraszano Lutosławskiego na festiwale do Aspen i Huddersfield. Akademie muzyczne w Odense i Rotterdamie serie koncertów łączyły z seminariami dla studentów. Inne miejsca, które w podobny sposób uhonorowały Lutosławskiego i jego muzykę, zaznaczone są w Atlasie. Po raz ostatni kompozytor uczestniczył w swoim święcie na taką skalę w Manchester w lutym 1993 roku. Pod hasłem „Lutoslawski Live” w ciągu ośmiu dni odbyło się osiem koncertów z muzyką 80-letniego – od niespełna trzech tygodni – bohatera tego wydarzenia. Na marzec 1994 roku podobny Tydzień Lutosławskiego planowano w Zurychu, niestety, kompozytor już go nie dożył.
-
Aspen Music Festival.
-
Centrum Muzyczne Bosel na Baldwin Wallace University. (creative commons)
-
Cleveland Institute of Music. (creative commons)
-
Grzegorz Fitelberg. (creative commons)
-
Hopkins Center for the Arts w Dartmouth College.
-
Katia i Marielle Labeque. Fot. Brigitte Lacombe. www.labeque.com
-
Mścisław Rostropowicz. Fot. Mikhail Ozerskiy. (creative commons)
-
Nowy budynek Państwowej Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie. (creative commons)
-
Opera Bastille. (creative commons)
-
Orkiestra Symfoniczna Hallé w Manchesterze. (creative commons)
-
Palais des Festivites w Evian.
-
Panorama Huddersfield. Fot. Richard Harvey. (creative commons)
-
Pięć pieśni do słów Kazimiery Iłłakowiczówny Lutosławskiego.
-
Preludia i Fuga napisane na zamówienie Mario di Bonaventury.
-
Program cyklu koncertów ’Lutoslawski Live’.
-
Program cyklu koncertów ’Lutoslawski Live’.
-
Sala koncertowa De Doelen. Fot. F.Eveleens. (creative commons)
-
Sala Koncertowa w Odense. Fot. Kåre Thor Olsen. (creative commons)
-
Stortinget, siedziba norweskiego parlamentu w Oslo, fot. gcardinal (creative commons).
-
Teatr Champs-Elysées. (creative commons)
-
Widok na Aspen. Fot. Daniel Case. (creative commons)
-
Witold i Danuta Lutosławscy w Wielkiej Brytanii. Zbiory prywatne Gabrieli i Marcina Bogusławskich.
-
Witold Lutosławski w towarzystwie Mścisława Rostropowicza i Anne Sophie Mutter w Royal Festival Hall, 1987. Fot. Suzie Maeder/BE&W
-
Witold Lutosławski w Wielkiej Brytanii. Zbiory prywatne Gabrieli i Marcina Bogusławskich.
-
Witold Lutosławski z Krystianem Zimermanem podczas próby w Paryżu, 1988. Fot. Marion Kalter/AKG images/BE&W
-
Wnętrze nowej Filharmonii Szczecińskiej, fot. Kapitel (creative commons)
-
Wnętrze sali De Doelen. (creative commons)
-
Wnętrze teatru Champs-Elysées. Fot. Pierre Lannes. (creative commons)