Trasa Kopenhaga

Norwegia znajdowała się przez prawie czterysta lat (do 1814 roku) pod panowaniem Duńczyków. Wszelkie „norweskie” instytucje miały swoje siedziby w Kopenhadze – dwór królewski, parlament, rząd, uniwersytet, banki itp. Urzędnicy w Norwegii albo byli rodowitymi Duńczykami, albo Norwegami wykształconymi w Danii. Od 1814 roku Norwegia pozostawała w unii ze Szwecją. Z czasem Norwegowie uzyskali własny parlament (Stortinget), własny narodowy bank, norweski uniwersytet oraz narodowe teatry (pierwszy w Bergen w 1850 roku).

Przez cały XIX wiek Kopenhaga pozostała jednak dla Norwegów najważniejszym ośrodkiem naukowym i artystycznym.

W 1861 roku stolica Danii liczyła 170 000 mieszkańców.

Edvard Grieg pojawił się w Kopenhadze w roku 1863 – po studiach w Lipsku. Chciał kontynuować studia i doskonalić się w sztuce kompozycji. Miał tutaj rodzinę – wuja Hermana Hagerupa i jego żonę, dyrektorkę trupy teatralnej Adelinę Falck Werligh z trzema córkami: Niną (późniejszą żoną Edvarda), Tonny og Yelvą, którzy przenieśli się z Bergen w 1851 roku. Czekali na niego koledzy ze studiów w Lipsku, przede wszystkim kompozytor Johan Ole Emil Horneman.

W 1864 wspólnie założyli Towarzystwo Nowej Muzyki „Euterpe”, które w zamyśle miało popularyzować muzykę skandynawską.

Grieg przebywał w Kopenhadze przez sześć lat z czteromiesięczną przerwą na podróż do Włoch i Rzymu na przełomie 1865 i 1866 roku. Przez całe życie obojga małżonków Kopenhaga i Dania były dla nich drugim domem. Zimą przebywali tu długie miesiące ze względu na zdrowie Edvarda. Po śmierci kompozytora w 1907 roku Nina Grieg przeniosła się do Kopenhagi na stałe i odwiedzała Norwegię i Troldhaugen jedynie latem.