Eugeniusz Rudnik

Eugeniusz Rudnik (1932), polski kompozytor, reżyser dźwięku i inżynier elektronik (dyplom 1967). W 1955 roku rozpoczął pracę w Polskim Radiu, a w 1958 w Studiu Eksperymentalnym PR. W latach 1967–1968 pracował także w studiu WDR w Kolonii. Współdziałał jako realizator z wieloma najbardziej znanymi kompozytorami europejskimi, m.in. z Karlheinzem Stockhausenem. Współpraca z Nordheimem rozpoczęła się w 1967 roku i dała w efekcie kilka jego najbardziej znanych utworów jak Colorazione, Solitaire, muzykę na wystawę światową w Osace i muzykę do rzeźby dźwiękowej w centrum Storedal. Rudnik zrealizował 95 własnych utworów elektronicznych w różnych europejskich studiach, m.in. jeden z pierwszych w świecie utworów poliwersjonalnych na taśmę (Skalary, 1966) i pierwszy polski utwór kwadrofoniczny (Vox humana, 1968). Jest współtwórcą polskiej szkoły muzyki elektroakustycznej i autorem innowacyjnych rozwiązań funkcjonowania dźwięku w przestrzeni, za co został wyróżniony wieloma nagrodami i odznaczeniami, ostatnio w 2012 na festiwalu Soundedit odebrał nagrodę „Człowiek ze Złotym Uchem” za „pionierskie osiągnięcia w dziedzinie produkcji muzycznej”. Na Festiwal Ultima 2013 i z okazji retrospektywnej wystawy o Arnem Nordheimie „Dziękuję – jak dla mnie żadnych -izmów!” Rudnik zrealizował na zamówienie Hommage à Arne Nordheim, jako upamiętnienie dobrego przyjaciela i partnera w muzyce.