Trasa Thomas Tellefsen w Wielkiej Brytanii

Podczas rewolucji lutowej w Paryżu w roku 1848 zdetronizowano króla Ludwika Filipa, a w stolicy zapanował chaos, zabrakło żywności i szerzyły się choroby. Sprawiło to, że zarówno rodzina królewska, jak i liczni arystokraci opuścili Paryż i udali się do Londynu. Dla artystów oznaczało to, że we francuskiej stolicy zabrakło dla nich podstaw do utrzymania się przy życiu. Część muzyków i kompozytorów, jak Kalkbrenner, Thalberg, Moscheles czy Chopin wybrała emigrację do Londynu. Jane Stirling (1804–1859), która była uczennicą Chopina od okokoło 1843/1844 r., a pochodziła z bogatego arystokratycznego szkockiego rodu Stirlingów z Keir, zaproponowała Chopinowi przyjazd do Londynu, obiecując wystarać się o uczniów i inne zajęcia. Przypuszczalnie także ona zaprosiła Thomasa Tellefsena, by przyjechał do Londynu w ślad za ich nauczycielem. Kompozytor odnalazł tam wielu swoich paryskich przyjaciół, m.in. księżnę Marcelinę Czartoryską, której podczas pobytu w Londynie zadedykował swoje mazurki z op. 3. Spotkał także człowieka, którego imieniem go nazwano, angielskiego polityka Sir Thomasa Dyke Aclanda (1778–1871).

Thomas Tellefsen i Jane Stirling znali się dobrze, będąc mniej więcej w tym samym czasie podopiecznymi Chopina. Pozostali w przyjaźni także po śmierci mistrza, kiedy Jane Stirling kontynuowała naukę u Tellefsena. Pobyt w Szkocji w roku 1848 zaowocował dla norweskiego kompozytora licznymi odwiedzinami w następnych latach (1849, 1850, 1851, 1857 oraz 1869), gdy dawał lekcje temu samemu kręgowi arystokracji. Zamieszki związane z wojną francusko-pruską wygnały Tellefsena ponownie do Anglii. Tym razem został tam z rodziną ponad dwa lata, od listopada 1870 do lata 1873 r. Rodzina zamieszkała w Londynie, gdzie dzięki licznym znajomościom kompozytora oboje małżonkowie wkrótce mogli się utrzymywać z lekcji i koncertów.