Konserwatorium Lipskie

Konserwatorium Lipskie zostało założone w 1843 roku, tym samym, kiedy urodził się Grieg, przez Feliksa Mendelssohna-Bartholdy'ego. Szybko zyskało rozgłos dzięki znakomitej kadrze profesorskiej. Mendelssohn zgromadził tu takie sławy jak Moritz Hauptmann (kantor u Św. Tomasza), Ignaz Moscheles (wirtuoz fortepianu i znawca muzyki Beethovena, nauczyciel Griega), Ferdinand David (koncertmistrz orkiestry Gewandhausu), czy Robert Schumann. Jednocześnie cieszyło się opinią jednego z bardziej postępowych w Europie. Przyjmowano tam uczniów z całej Europy, a nawet z Ameryki. W roczniku Griega studiowało 45 młodych ludzi z Niemiec, Wielkiej Brytanii, Ameryki, Rosji i Skandynawii. Młody Edvard najlepiej czuł się w towarzystwie innych Skandynawów, a szczególnie bliską przyjaźń zawarł w tamtym okresie z Duńczykiem, Johanem Olem Emilem Hornemanem.

Na wiosnę roku 1860 zaraził się gruźlicą, która zniszczyła mu jedno płuco i osłabiła zdrowie na resztę życia. Choroba miała tak poważny przebieg, że do Lipska przyjechała matka i zabrała go do domu. Już jednak jesienią tego samego roku wbrew woli lekarzy powrócił do konserwatorium, tym razem w towarzystwie brata, Johna, który orzez dwa lata miał się kształcić w grze na wiolonczeli.

Dawne konserwatorium mieściło się na podwórzu pierwszego Gewandhausu na Gewandgäßchen (dziś Universitätsstraße) w obrębie Starego Miasta. To tam studiował Edvard Grieg. Nowy budynek konserwatorium został oddany do użytku w 1887 roku w Dzielnicy Muzycznej na Grassistraße 8 (Beethovenstraße) w sąsiedztwie Nowego Gewandhausu.

Grieg nie przykładał się specjalnie do studiów, podobnie jak do nauki w szkole w Bergen. Sam siebie opisywał w późniejszych latach jako leniwego i niezainteresowanego nauką.

Muszę przyznać, w odróżnieniu od Svendsena, że opuściłem Lipskie Konserwatorium tak samo głupi, jak wtedy, gdy do niego wstępowałem. Naturalnie, czegoś tam się nauczyłem, lecz moja indywidualność wciąż była dla mnie zamkniętą księgą. (z listu Griega do biografa Aimara Grønvolda, 1881)

Brakowało mu, jego zdaniem, ćwiczenia w obróbce materiału muzycznego w zakresie większych form i liczniejszych zespołów instrumentów.