Jezioro Gurre

Obecnie rezerwat przyrody. W ruinach zamku Gurre w bagnistym terenie wokół tego wielkiego jeziora rozgrywa się akcja legendy o miłości króla Waldemara do pięknej Małej Tove i zazdrości królowej Helvigi. Na kanwie poświęconych tej historii ballad ludowych powstawało wiele różnych wierszy i poematów. Autorem najbardziej znanego eposu „Gurresange” jest Jens Peter Jacobsen. Niemieckie jego tłumaczenie posłużyło Arnoldowi Schönbergowi do skomponowania monumentalnej kantaty „Gurrelieder”. Grieg wybrał się nad jezioro podczas wędrówki po północnej Zelandii wraz ze swoimi przyjaciółmi: Christianem Hornemanem i Benjaminem Feddersenem podczas lata 1865 roku. Kompozytor zachwycał się przepięknymi ruinami zamku, które przenosiły go do „Kronik z czasów Christiana II” duńskiego poety Carla Bernharda opowiadającej historię szlachcica Klausa Daa i jego narzeczonej Gundel, którzy skryli się w wieży zamku Gurre przed niesłuszynym oskarżeniem o próbę mordesrtwa Króla Christiana II. Jednocześnie Grieg upajał się świeżymi porywami wiatru przynoszącymi ożywcze powietrze z nad jeziora Gurre i wspominał czas, kiedy dwa lata wcześniej poznał swoją przyszłą żonę Ninę. „I myślałem o wspaniałej podróży, którą przemierzyłem dwa lata temu z aniołem młodej dziewczyny –Ty moja ukochana panno młoda jesteś tym aniołem! Czy wtedy objawiło się Tobie , że mogłabyś mnie kochać czy już wtedy mnie kochałaś? Pamiętam, że widziałem niewyrażalną łagodność w Twoich oczach, ale byłem zbyt przestraszony aby przypisywać go sobie”.