Trasa Oslo I

Ta trasa prowadzi przez miejsca w stolicy o szczególnym znaczeniu dla Arnego Nordheima.

Rozpoczyna się przy budynku, w którym dawniej, gdy Nordheim inicjował swoje studia muzyczne w roku 1948, mieściło się Konserwatorium. Następny przystanek to dom misyjny przy Calmeyergaten, obecnie rozebrany, swego czasu jednak miejsce decydujące dla życiowej drogi Nordheima. Tu usłyszał symfonię Mahlera „Zmartwychwstanie” i to przeżycie skierowało go ku komponowaniu. Kiedy Opera Norweska mieściła się w gmachu Teatru Ludowego, Nordheim pisał recenzje ze spektakli do stołecznych gazet. Tu także grano jego muzykę do baletów Strender [Plaże] i Stormen [Burza].

W latach 1964–66 Nordheim był prezesem Stowarzyszenia Nowa Muzyka, a w latach 1974–79 Związku Kompozytorów Norweskich. Przez osiem lat przewodniczył Komitetowi Muzycznemu w Norweskiej Radzie Kultury, a i sam otrzymał nagrodę honorową Rady. Przez wiele lat Rada mieściła się po sąsiedzku z Dawną Lożą, gdzie to Nordheim jako niezamożny student wyczekiwał na okazjonalne zlecenia pracy w charakterze robotnika portowego. Stąd już niedaleko do obecnej siedziby Norweskiej Opery i Baletu.

Jeszcze kawałek drogi i docieramy do oczyszczalni Bekkelaget, gdzie w gigantycznych halach w określonych terminach można zapoznać się z instalacją dźwiękową Dråpen [Kropla] Arnego Nordheima.