Felix Mendelssohn

Felix Mendelssohn (1809–1847) – niemiecki kompozytor, pianista, organista i dyrygent, wnuk filozofa Mojżesza Mendelssohna i syn bankiera Abrahama (który, po przejściu na protestantyzm, dodał do nazwiska człon „Bartholdy”). Felix już jako dziecko okazał się genialnym pianistą – debiutował publicznie jako 9-latek – i równie uzdolnionym kompozytorem (w wieku lat 17 skomponował należącą do najpopularniejszych utworów wszystkich epok Uwerturę do Snu nocy letniej). Mendelssohn zasłynął nadto odkryciem dla wieku XIX wielkich kompozycji Bacha, którego Pasją wg świętego Mateusza dyrygował w 1829 roku, prezentując dzieło po raz pierwszy od śmierci lipskiego kantora.
Zjawiskowe talenty Mendelssohna obejmowały szeroką wiedzę literacką, uzdolnienia malarskie, lekkość pióra, nadzwyczajną pamięć muzyczną i wybitne umiejętności wykonawcze (poza fortepianem i organami opanował również grę na skrzypcach). Hans von Bülow, zachwycając się jego utworami, obwołał go następcą Mozarta. W 1834 roku Mendelssohn poznał Fryderyka Chopina: „Jego gra na fortepianie ma w sobie coś tak wyłącznie jemu właściwego – relacjonował rok później siostrze Fanny – a jednocześnie jest tak mistrzowska, że śmiało można go nazwać całkiem doskonałym wirtuozem”.