Dworzec kolei żelaznej w Lipsku

Kiedy Grieg pojawił się tu w 1858 r., była to największa tego typu budowla w Europie. Została potem jeszcze rozbudowana.

Przyjaciel rodziny, który zaprowadził Edvarda na lipską kwaterę, zostawił go zaraz jego własnym sprawom – i samotności.

„Dopadła mnie tęsknota za domem. Poszedłem do swojego pokoju i płakałem bez przerwy, póki gospodarze nie wezwali mnie na obiad. Pan domu, rodowity Saksończyk, urzędnik pocztowy, starał się mnie pocieszyć: Niech pan spojrzy, drogi Herr Grieg, na tutejszym niebie ma pan to samo słońce i ten sam księżyc co w domu, i tego samego miłosiernego Boga”.

Chociaż koledzy studenci nieco wyśmiewali niskiego chłopaczka z dalekiej Północy, przede wszystkim z powodu jego dziecinnego wyglądu (odbijali go między sobą jak piłkę), Grieg szybko pokazał, że niepoważny wygląd skrywa talent muzyczny, który daleko przewyższa kolegów z Konserwatorium.