Felix Mendelssohn

Felix Mendelssohn-Bartholdy (1809–1847) – niemiecki kompozytor, pianista, organista i dyrygent. Karierę muzyczną rozpoczął jako cudowne dziecko (pierwszy publiczny koncert dał w wieku lat dziewięciu, pierwsze kompozycje opublikował jako trzynastolatek). W latach 1829–34 odbył wiele podróży do Anglii, Francji i Włoch. W 1835 r. został kapelmistrzem lipskiego Gewandhausu a w 1843 r. przyczynił się do założenia w Lipsku konserwatorium muzycznego (pierwszej tego typu uczelni w Niemczech), dzięki czemu miasto stało się ważnym europejskim ośrodkiem muzycznym. Efektem działalności dyrygenckiej Mendelssohna jest trwający do dzisiaj renesans muzyki J.S. Bacha. Twórczość Mendelssohna jest oparta na wzorach Beethovena i Schuberta, a jego znaczącym wkładem jest stworzenie w Pieśniach bez słów na fortepian nowego wzoru romantycznej liryki instrumentalnej, który silnie oddziaływał na kolejne pokolenia kompozytorów. Komponował m.in. symfonie, opery, kantaty, koncerty fortepianowe i skrzypcowe, utwory kameralne. Jego uwertura do Snu nocy letniej Szekspira jest uważana za jedno z najświetniejszych dzieł romantyzmu. W jego twórczości znajdziemy również oratoria: Święty Paweł i Eliasz, w których słychać wyraźne inspiracje muzyką J.S. Bacha (jako jeden z pierwszych kompozytorów romantycznych stosował archaizacje).