Johan Sebastian Welhaven

Johan Sebastian Welhaven (1807–1873) – pisarz norweski, krytyk i badacz literatury. Był przedstawicielem idealistycznego romantyzmu norweskiego i inicjatorem ruchu politycznego zwanego skandynawizmem.W 1835 r. wyjechał do Danii, rok później odbył podróż do Francji. Zatrudniony od 1843 r. na uniwersytecie w Christianii, obejmuje tam 3 lata później stanowisko profesora filozofii. Jako przeciwnik nacjonalistów atakował szczególnie Henryka Wergelanda za propagowanie niezależności kulturowej Norwegii. Ich spór jest jednym z najsłynniejszych sporów na gruncie literatury norweskiej. Welhaven w opublikowanym w 1834 r. poemacie Norges Dæmring (Świt Norwegii) krytykował wady rodaków i sprzeciwiał się odrzucaniu związków w obszarze kultury pomiędzy Norwegią a Danią (było to powodem posądzania go o brak patriotyzmu). Grieg już w czasach młodości zapoznał się z twórczością Welhavena i później skomponował do jego tekstów Dyre Vaa na głos i fortepian(1880), Til Ole Bull (Do Ole Bulla) na chór męski (1901), a także poświęcił Welhavenowi swoje dwie kompozycje: Serenade til Welhaven (Serenada dla Welhavena) op. 18 nr 9 na baryton solo i męski kwartet wokalny (do słów Bjørnstjerne Bjørnsona) i Ved J. S. Welhavens Båre (do słów Jørgena Moe) na chór męski (1873).