Sala Kongresowa w Osace

Na Wystawę Światową EXPO w Osace w roku 1970 Arne Nordheim skomponował na zamówienie muzykę do pawilonu skandynawskiego. Była to instalacja multimedialna, Poly-Poly, kombinacja sztuki plastycznej, architektury i muzyki. W tym projekcie Nordheim kontynuował swoje doświadczenia z rzeźbą dźwiękową Arnolda Haukelanda w centrum Niewidomych w Skjebergu. Tym razem przygotował sześć różnej długości taśm z różnym materiałem elektroakustycznym połączonych w pętle. Przy ciągłym odtwarzaniu taśm kombinacja dźwięków, jak obliczył, powtórzyłaby się dopiero po 102 latach. Poly-Poly funkcjonowała w Osace przez pół roku, od marca do września i przez ten czas układ dźwięków nigdy się nie powtórzył.

Nordheim stworzył potem nowe wersje – do wykorzystania koncertowego i do nagrania płytowego. Wersja koncertowa została nazwana Lux et tenebrae (1971) i trwa 21 minut i 48 sekund. Fem Osaka-biter (Pięć fragmentów z Osaki, 1973) na płycie zajmuje 17 minut i 6 sekund. W 2007 roku Nordheim stworzył z Matsem Claessonem także wersję siedmiokanałową o długości 12 minut i 5 sekund, która nosi nazwę Die alte Duft (Stary zapach).