Kościół w Larviku

Kościół w Larviku oddano do użytku w 1677 roku. Położony jest w rejonie Tollerodden, nieco z dala od zabudowań wokół portu. Arne Nordheim lubił dźwięk organów i często tu zaglądał, by posłuchać gry organisty Oskara Meiera Hansena. Zarobił nawet parę koron za kalikowanie i mógł wypróbować instrument. A ponieważ wykazał się takim zainteresowaniem muzyką organową, ojciec kupił mu fisharmonię.

Nordheim należał do harcerstwa, a jednym z zadań harcerzy było bicie w sylwestra w kościelne dzwony. Była to praca fizyczna, a Arne niezmiennie się cieszył, gdy mógł ciągnąć za liny i słuchać silnego tonu podstawowego i zachwycających alikwotów oraz harmonii, które powstawały, gdy mieszało się z sobą bicie wszystkich trzech kościelnych dzwonów. Tę funkcję dzwonnika wypełniał przez dziesięć lat. Największe przeżycie przyniósł 8 maja 1945 roku, kiedy to harcerze biciem w dzwony ogłaszali nastanie pokoju w Norwegii. Nie chodziło przy tym o jednorazowe rozkołysanie, by dzwony zabiły. Miały bić bez przerwy. Do tego trzeba było szybko uderzać sercem bezpośrednio o czaszę. Była to ciężka praca, dlatego na stołeczku przy mniejszych dzwonach stało dwóch chłopców i przez piętnaście minut uderzał to jeden, to drugi. Potem przez następny kwadrans biły duże dzwony, kołysane linami. I tak na zmianę. Arne na zawsze zapamiętał to uczucie. Szczególnie mocno przeżywał moment otwierania okiennic w wieży i jakby wypuszczania bicia dzwonów w świat. W jego muzyce dzwony zawsze potem odgrywały ważną rolę.

Kiedy nie słuchał gry organisty Oskara Meiera Hansena ani nie obsługiwał dzwonów, lubił spacerować po przykościelnym cmentarzu. Jak sam twierdził, obliczając z dat na nagrobkach, ile lat żyli pochowani tam ludzie, nauczył się rachować. Przez całe późniejsze życie Nordheim ze szczególnym zamiłowaniem odwiedzał cmentarze.

www.larvik.kirken.no