Dom Misyjny Calmeyergaten

Dom Misyjny Calmeyergaten był miejscem mityngów ewangelickich. Zbudowany w 1891 roku w stylu neogotyckim mógł pomieścić ponad 5000 uczestników. Odbywały się tu spotkania religijne, ale salę wykorzystywano również jako koncertową. Była to jedna z niewielu sal w Oslo, które dysponowały wystarczającą ilością miejsc, kiedy w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku występował tu Edvard Grieg. W 1905 roku także w tej sali premier Christian Michelsen ogłaszał w specjalnym przemówieniu rozwiązanie unii personalnej ze Szwecją. Właśnie tutaj w 1920 roku rozgrywał się konflikt między zwolennikami teologii liberalnej a obrońcami teologii ortodoksyjnej. Stopniowo gmach tracił znaczenie i został rozebrany w 1972 roku.

14 kwietnia 1949 roku Orkiestra Symfoniczna Oslo, Orkiestra Radiowa, soliści i połączone chóry miejskie wykonali tutaj II Symfonię c-moll Gustava Mahlera („Zmartwychwstanie”). Arne Nordheim był na tym koncercie i w późniejszych latach zawsze określał to przeżycie jako swego rodzaju religijne przebudzenie: „Egzystencjalna głębia tej muzyki utkwiła mi wówczas w duszy i odtąd przez lata mnie nie opuszczała”, powiedział kiedyś. Nordheim z miejsca postanowił, że zostanie kompozytorem. Symfonia Mahlera zawierała w sobie pełnię tego, o czym rozmyślał. Po kontakcie z tą muzyką wszystko inne wydawało mu się nieistotne. „To było pozdrowienie zza grobu, marsz żałobny, ogromnie deprymujący, ułamki czegoś…, coś więcej niż dźwięk, jakieś głębokie przesłanie, zapotrzebowanie religijne, powaga…”. W audycji w szwedzkim radiu kompozytor powiedział, że po tym przeżyciu na wiele miesięcy jakby zapadł w śpiączkę i chciał tylko jednego: napisać tę symfonię Mahlera jeszcze raz.