Niderlandzki Teatr Tańca

„Byłem ostatnio w Stuttgarcie i widziałem 'Greening'. Partytura, którą Pan stworzył, jest jedną z piękniejszych rzeczy, jakie dotychczas słyszałem. Cała produkcja jest znakomita”, napisał 14 maja 1976 roku choreograf Jiří Kylián do Arnego Nordheima. W rezultacie Kylián i Niderlandzki Teatr Tańca zamówili u kompozytora balet Ariadne (Tempora noctis), który miał premierę i Scheveningen 18 czerwca 1977 roku, a potem drugą w Sztokholmie w 1981 roku.

Ariadne była jednym z trzech baletów wystawianych tego wieczoru. Pozostałe dwa to „Symfonia D-dur” do muzyki Haydna i „Sinfonietta” z muzyką Leoša Janàčka. Inspiracją do Ariadne były freski w Villi Misteri w Pompejach. Podstawę tekstu i treści stanowią trzy wiersze Owidiusza. Kylián zamówił u Nordheima kolejny utwór o tytule „End of Time”, ale nie potrafił na kanwie tej muzyki stworzyć baletu. Dlatego kompozytor utworzył wersję koncertową w formie kantaty na sopran, mezzosopran, orkiestrę i taśmę, która miała premierę w Sztokholmie w 1989 roku.