Ściana Płaczu

Arne Nordheim bardzo interesował się Ścianą Płaczu, którą odwiedził tak w roku 1990, jak i w 1996. Podczas pierwszej wizyty usłyszał dochodzący z lewej strony muru śpiew i mieszaninę głosów. Wydawało mu się, że rozpoznaje własną muzykę, przy czym nigdy przedtem nie słyszał tego nucenia ani mamrotania, które jak się okazało, napływało z domu modłów, tajemniczej świątyni w wielkiej grocie, do której wiódł długi korytarz. Każdy tam coś recytował albo śpiewał osobno. Nordheim uważał, że brzmieniowe wrażenie tego splotu śpiewu i recytacji było prawie takie samo jak w jego Aurorze.