Eustachy Marylski

Eustachy Marylski (1804–1871) – urodzony w Sochaczewie, od 1820 pobierał nauki w Liceum Warszawskim, na trzy lata zostając pensjonariuszem Mikołaja i Justyny Chopinów – wraz z Janem Białobłockim, Karolem Weltzem, Janem Scipio del Campo, Tytusem Woyciechowskim, Michałem Lisowskim i nieznanym z imienia Wodzińskim. Swój pobyt tam i lata szkolne opisał w Pamiętniku, opublikowanym w „Kurierze Warszawskim”. Po ukończeniu liceum w 1823 roku zapisał się na studia na Uniwersytecie i otrzymał dyplom magistra prawa i administracji. Wśród jego mentorów byli Fryderyk Skarbek (z którym od 1828 roku podróżował po Europie, badając funkcjonujące systemy penitencjarne) oraz Kazimierz Brodziński. Marylski wiele podróżował, gromadząc w ten sposób liczne ciekawe materiały historyczne, opublikowane w studium pt. Pomniki i mogiły Polaków na cmentarzach zagranicznych (Warszawa, 1860).