Carlo Soliva

Carlo Soliva (1791–1853) – kompozytor i pedagog. Kształcił się w Konserwatorium w Mediolanie, jako twórca opery La testa di bronzo debiutował w sukcesem w 1816 roku w Teatro alla Scala (kolejne jego opery nie cieszyły się już takim powodzeniem). W 1821 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie objął stanowisko dyrektora i nauczyciela śpiewu w Instytucie Muzyki i Deklamacji – a po podziale uczelni na dwie placówki piastował stanowisko dyrektora Konserwatorium (w drugim odłamie Instytutu, tj. Szkole Głównej Muzyki, rektorem został wówczas Józef Elsner). Soliva dyrygował podczas pożegnalnego występu Fryderyka Chopina w Teatrze Narodowym 11 października 1830 – Chopin wykonał wtedy po raz pierwszy swój Koncert fortepianowy e-moll op. 11.