Izabela Chopin

Izabella Chopin (1811–1881) – druga z sióstr Fryderyka Chopina. Podobnie jak reszta rodzeństwa otrzymała staranne wykształcenie, miała też talenty muzyczne i artystyczne. Wraz ze swą siostrą Ludwiką napisała dwutomową, wielokrotnie wznawianą książkę Pan Wojciech czyli wzór pracy i oszczędności. W roku 1834 Izabella wyszła za mąż za Antoniego Barcińskiego – małżeństwo pozostało bezdzietne.

Ofiarna, skromna i pracowita – opiekowała się z biegiem lat swymi starszymi rodzicami, później owdowiałą matką, a po śmierci Ludwiki Jędrzejewiczowej – także jej nieletnim potomstwem. Działała społecznie i angażowała się w sprawy narodowe. W latach 60., po śmierci matki, Izabella odziedziczyła rodzinne pamiątki po Fryderyku Chopinie – szybko, w ramach okrutnej akcji odwetowej Rosjan w roku 1863, w wielkiej części zniszczone (to wówczas z okien mieszkania Izabelli rosyjscy żołnierze wyrzucili fortepian Chopina, co we wstrząsającym i słynnym wierszu upamiętnił Cyprian Kamil Norwid).