Mikołaj Chopin

Mikołaj Chopin (1771–1844) – ojciec Fryderyka Chopina; urodzony w Lotaryngii, ukończył dzięki staraniom swojego ojca – kołodzieja François Chopina – ukończył gimnazjum w Tantimont. Edukacji dopełnił dzięki kontaktom z rodziną Adama Weydlicha, intendenta-administratora dóbr Marainville należących do Michała Jana hrabiego Paca. Mikołaj wraz z Weydlichami w 1787 roku wyjechał do Polski, gdzie z czasem – inteligentny, pojętny i dobrze wykształcony – został wysoko cenionym guwernerem w polskich domach szlacheckich, w tym od 1802 roku u Ludwiki i Kacpra Skarbków w Żelazowej Woli i Warszawie; tam poznał Justynę Krzyżanowską, którą poślubił w 1806 roku w Brochowie. Małżeństwo miało czworo dzieci: trzy córki – Ludwikę, Izabellę i Emilię oraz syna Fryderyka.

Od 1810 roku Mikołaj rozpoczął pracę nauczyciela w Liceum Warszawskim. W kolejnych latach uczył także m.in. w Wojskowej Szkole Aplikacyjnej i Akademii Duchownej Rzymsko-Katolickiej. W roku 1837 z uwagi na pogarszający się stan zdrowia przeszedł na emeryturę.

Równolegle od 1810 do 1837 roku państwo Chopinowie prowadzili jedną z najlepszych i najsłynniejszych w Warszawie pensji; z grona pensjonariuszy wywodzili się najbliżsi przyjaciele Fryderyka Chopina.

Mikołaj Chopin nigdy nie wrócił do Francji i w pełni związał się, także uczuciowo, ze swoją przybraną ojczyzną. „(…) gdybym miał talent wymowy – pisał do Fryderyka Chopina szwagier Antoni Barciński po śmierci Mikołaja –a tym samym był w możności opisania całego jego życia, uczyniłbym to dla ogólnego dobra, aby nauczyć ludzi, jak mają żyć i umierać, aby nawet w grobie nie być zapomnianym i zasłużyć sobie na powszechny szacunek i uwielbienie z pokolenia na pokolenie przekazywanych”.