„U Brzezińskiej”

Przy ulicy Koziej, nieopodal Trębackiej, pani Katarzyna Brzezińska, żona szefa batalionu i wicekomendanta Gwardii Narodowej, a nadto prezesa Wydziału Administracyjnego w Towarzystwie Dobroczynności pana Antoniego Brzezińskiego, założyła około 1818 r. kawiarnię. W przytulnym, trzypokojowym wnętrzu pijali kawę i dyskutowali artyści i intelektualiści – wśród nich Maurycy Mochnacki, Seweryn Goszczyński, Ludwik Nabielak i szczególnie „U Brzezińskiej” lubiący bywać młodziutki Fryderyk Chopin.

„Stacja to w one czasy literacka – opisywał w połowie wieku XIX lokal pani Brzezińskiej Kazimierz Wóycicki. – Sędziwsi wiekiem i młodzież akademicka gromadnie się tu zbierała. Były wszystkie pisma periodyczne do czytania, a choć fajki nie wolno palić, wyborna kawa i poncz przecież zwabiały w ten cichy zakątek”.

„Były to ulubione salony dla młodzieży tak z Uniwersytetu, jak i dla burszów, uczniów szkół wyższych i literatów nawet poważnych wielce – potwierdza w swej książce o dawnych warszawskich cukierniach Wojciech Herbaczyński. – Usługiwały tu małe dziewczęta, które następnie właścicielka bezdzietna wyposażała i za mąż wydawała”. Podobno zresztą owe dziewczęta tak lubił odwiedzać Chopin, ze nawet w dniu swego ostatecznego wyjazdu z Warszawy i Polski wpadł do „Brzezińskiej” z krótką pożegnalną wizytą…