Mieszkanie Maurycego Mochnackiego

We środę 17 marca 1830 r. „JPan Fryderyk Chopin” – jak głosił plakat – za pozwoleniem zwierzchności (…) miał zaszczyt dać Koncert Instrumentalny i Wokalny”. Występ coraz lepiej znanego stołecznej publiczności młodego wirtuoza wzbudził emocje i doczekał się komentarzy w prasie oraz w kuluarach. „Tego wieczora, o ile paradysowi i ci, co w orkiestrze stali, byli zadowoleni, o tyle parter narzekał na ciche granie, – i chciałbym być u Kopciuszka – donosił Fryderyk Tytusowi Woyciechowskiemu – żeby słyszeć debata, jakie się musiały toczyć o moją osobę. Dlatego to Mochnacki w »Kurierze Polskim«, wychwaliwszy mię pod niebiosa, a szczególniej Adagio, na końcu radzi więcej energii”.

Maurycy Mochnacki urodził się w roku 1803, od 1819 r. zaś mieszkał w Warszawie, gdzie ukończył Liceum Warszawskie, studiował też prawo na Uniwersytecie Warszawskim – studiów nie ukończył, wydalony na wniosek księcia Konstantego, z powodu zatargu ulicznego z komisarzem policji. Patriota, redaktor „Gazety Polskiej” i „Kuriera Polskiego”, zdolny pianista – choć w latach 60. XIX w. Julian Fontana zżymał się, w reakcji na pewien wspominkowy wiersz Bohdana Zaleskiego, że Mochnacki raczej „(…) dudlił trochę na fortepianie, jak tysiące innych (…)”.

„Wyjątkowo utalentowany, namiętny, rzutki – wylicza Hoesick – porywającej wymowy, a stylista, jakiego od czasu Skargi nie było w Polsce, Mochnacki wywierał ogromny wpływ na swe otoczenie, a w tej liczbie i na Chopina. Z Fryderykiem łączyło go namiętne rozmiłowanie się w muzyce, idące w parze z ogromną muzykalnością i talentem wirtuozowskim. Uchodząc za jednego z najlepszych fortepjanistów w mieście (…), Mochnacki z nieporównaną maestrją wykonywał dzieła Mozarta, Beethovena i Webera, a że nie grał po dyletancku, najlepszy dowód, że wybierał się nawet w podróż artystyczną po Europie, co nikogo nie dziwiło. Mieszkając na ulicy Długiej i Freta, w najbliższem sąsiedztwie mieszkającego vis à vis Lelewela, bardzo często wieczorami gościł u siebie swych przyjaciół i kolegów, a że Chopina nie brakło między nimi, więc i bez muzyki nie obchodziło się nigdy. Z okien jego mieszkania widziano nieraz pracującego późno w noc autora pracy Polska, [dzieje] i rzeczy jej (…)”.

Dziś niegdysiejsze miejsce zamieszkania Mochnackiego upamiętnia wmurowana w 1916 r. tablica.