Mieszkanie Kolbergów

W czasach, gdy Chopinowie zajmowali jedno z profesorskich mieszkań w pałacu Kazimierzowskim, serdeczne więzi nawiązali z zamieszkującymi w tym samym budynku na parterze Kolbergami. W późniejszych latach Kolbergowie przenieśli się do wynajmowanego mieszkania na rogu ulic Krakowskie Przedmieście i Oboźnej.

Ojciec rodziny, Juliusz Kolberg, był kartografem i geodetą, wykładowcą Uniwersytetu Warszawskiego. Zaprzyjaźniony z nim Kazimierz Brodziński wspominał go jak człowieka „gołębiej prostoty”: „Colberg [sic!] pisał poezje w języku niemieckim (…) – zanotował Brodziński. – Wszystkie tchnęły ową anielską czystością uczuć, ową tęsknotą do wyższego świata. (…) W obejściu swojem miał cierpliwość, wytrwałość i łagodność. (…) Otoczony sześciorgiem dzieci, w szczupłem pomieszkaniu, między mnóstwem kart i instrumentów mierniczych, pracował cierpliwie, z najsłodszą rezygnacją oderwany od poetycznej swobody i widoków natury, którą tak lubił”.

Z owych wspomnianych sześciorga dzieci bliższa przyjaźń połączyła Fryderyka Chopina z trzema synami profesora Juliusza: Wilhelmem, Oskarem i Antonim. Pierwszemu z nich (co to pisał do Frycka do Szafarni „półpiórkiem”, w przyszłości zaś kartografowi, metrologowi oraz inżynierowi budowy dróg i mostów) Chopin ofiarował lub dedykował kilka swoich utworów: Mazurek As-dur op. 7 nr 4, Walca h-moll op. 69 nr 2 oraz Poloneza b-moll (Pożegnalnego). Drugi, Oskar, wybitny etnograf, autor wielotomowego Ludu, nie spisał nigdy planowanego przez siebie studium o Chopinie, ale dzięki zebranym bogatym materiałom wspomógł ostatecznie w sposób nie do przecenienia dwóch spośród pierwszych Chopinowskich biografów: Maurycego Karasowskiego i Marcelego Antoniego Szulca. Trzeci z braci, Antoni, utalentowany malarz, sportretował Chopina w Paryżu na przełomie roku 1847 i 1848, jest też autorem zaginionych dziś, lecz znanych z reprodukcji akwareli i szkicu przedstawiających wnętrze salonu Chopinów w pałacu Krasińskich.

W mieszkaniu Kolbergów na rogu Krakowskiego Przedmieścia i Oboźnej bywał Chopin m.in. na lekcjach angielskiego, których znany wówczas w stolicy nauczyciel McCarteney, z pochodzenia Irlandczyk, udzielał Wilhelmowi, Fryderykowi i Julianowi Fontanie. „Lekcje te – wspominał potem Wilhelm – ożywione były niewyczerpanym zapasem konceptów, gestów i figlów, w większej części przez Chopina prowadzonych (…)”.