Sztycharnia księdza Izydora Józefa Cybulskiego i Antoniego Płacheckiego

Piastując jeszcze stanowisko dyrektora muzycznego w Teatrze Narodowym, założył w 1803 r. Józef Elsner własną sztycharnię nut. Obowiązki dyrektorskie były czasochłonne, więc rychło Elsner zdecydował się przyjąć jako wspólnika księdza Izydora Józefa Cybulskiego.

Elsnerowska sztycharnia działała jedynie przez trzy lata, ale księdzu Cybulskiemu dała impuls do kontynuowania działalności – wkrótce zatem prowadził on własny zakład sztycharski przy ulicy Przyrynek, współpracując z Antonim Płacheckim. To tu właśnie w 1817 r. ukazał się Polonez g-moll młodziutkiego Fryderyk Chopina dedykowany Wiktorii Skarbek, o czym z entuzjazmem doniósł redagowany przez Feliksa Bentkowskiego „Pamiętnik Warszawski”: „Lubo kompozytorów muzyki nie liczymy do pisarzy literackich (niemniej jednak są i ci autorami), przemilczeć jednakże przed publicznością nie możemy kompozycji następującej, przez przyjacielskie ręce sztychem upowszechnionej: Polonaise pour Pianoforte dediée à son Ex[c]ellence Mlle la Comtesse Victoire Skarbek par Frédéric Chopin âgé de 8 ans. Kompozytor tego tańca polskiego, młodzieniec ośm dopiero lat skończonych mający, jest synem p. Mikołaja Chopin, profesora języka i literatury francuskiej w Liceum Warszawskim, prawdziwy geniusz muzyczny: nie tylko bowiem z łatwością największą i smakiem nadzwyczajnym wygrywa sztuki najtrudniejsze na fortepianie, ale nadto jest już kompozytorem kilku tańców i wariacji, nad którymi znawcy muzyki dziwić się nie przestają, a nade wszystko zważając na wiek dziecinny autora. Gdyby młodzieniec ten urodził się w Niemczech lub we Francji, ściągnąłby już zapewne na siebie uwagę wszelkich społeczeństw; niechże wzmianka niniejsza służy za wskazówkę, że i na naszej ziemi powstają geniusze, tylko że brak głośnych wiadomości ukrywa je przed publicznością”.

Chociaż rękopis młodzieńczego Poloneza nie zachował się, znane są do dziś aż trzy egzemplarze tego utworu wysztychowane przy ulicy Przyrynek u księdza Cybulskiego i jego wspólnika Płacheckiego – przechowywane są one w Bibliotece Głównej Akademii Muzycznej w Katowicach, w Narodowej Bibliotece Austriackiej w Wiedniu i w Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie.