Baranów Sandomierski

Po raz pierwszy Witold Lutosławski trafił do Baranowa 11 września 1939 roku, jako radiotelegrafista Armii Kraków wycofującej się pod naporem niemieckiej armii. We wrześniu 1976 roku znalazł się tu znowu, ale tym razem w zupełnie innej sytuacji i roli, przyjeżdżając na zaproszenie organizatorów „Spotkań muzycznych”, odbywających się w salach renesansowego zamku.

8 września, podczas koncertu na dziedzińcu zamkowym, zadyrygował Polską Orkiestrą Kameralną, która wykonała Preludia i fugę. Następnego dnia wygłosił odczyt o swojej technice kompozytorskiej, wziął też udział w konwersatorium poświęconym jego utworom wokalno-instrumentalnym. Pamiętnego 11 września zebranym zaprezentowano nową książkę: rozprawę Bohdana Pocieja „Lutosławski a wartość muzyki”. Nie wiadomo jednak, czy kompozytor skojarzył ów czas i miejsce z dramatycznymi wydarzeniami sprzed 37 lat.

Rok później, również we wrześniu, Lutosławski ponownie przybył do Baranowa. „Tematem festiwalu i sympozjum w Baranowie była wówczas »muzyka w muzyce« – opowiadał inicjator i organizator „Spotkań” Mieczysław Tomaszewski, wówczas dyrektor Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. – Spytałem Lutosa, czy mógłby jakiś ze swoich utworów zinterpretować w tej perspektywie. Odpowiedział: »Oczywiście: Koncert na orkiestrę. Przecież materię tej wielkiej bądź co bądź symfonicznej kompozycji stanowi od początku do końca polska muzyka ludowa«”.