Tadeusz Ochlewski

Skrzypek, pedagog, niezwykle aktywny organizator życia muzycznego, wydawca, ur. w 1894 r. w Olszanie na Ukrainie, zmarły w 1975 r. w Warszawie. Studiował grę na skrzypcach w Piotrogrodzie, a następnie w Warszawie u Stanisława Barcewicza, w Paryżu pod kierunkiem Wandy Landowskiej zgłębiał sztukę interpretacji muzyki dawnej.

W okresie międzywojennym był skrzypkiem Opery Warszawskiej, grał również w utworzonym przez siebie zespole muzyki dawnej „Triosonata” oraz w Kwartecie Polskim, którego prymariuszką była Irena Dubiska. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Muzyki Polskiej oraz Towarzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej, kierował ORMUZ-em, instytucją organizującą koncerty najlepszych wykonawców w małych miejscowościach. Po wojnie powołał do życia Polskie Wydawnictwo Muzyczne i kierował nim przez 20 lat, dając się poznać jako niestrudzony propagator muzyki polskiej. W 1963 roku Tadeusz Ochlewski założył zespół „Con moto ma cantabile”, który odegrał wielką rolę w upowszechnianiu muzyki dawnej.

Jego bliska współpraca z Witoldem Lutosławskim datuje się na okres, gdy kierował Polskim Wydawnictwem Muzycznym. Ochlewski, który chciał przede wszystkim inspirować powstawanie nowych utworów, zamówił u Lutosławskiego Melodie ludowe, a później opracowanie Kolęd – oba zbiory zyskały ogromną popularność; przyczynił się też do powstania innych utworów zainspirowanych muzyką ludową, jak Bukoliki czy Preludia taneczne. Po latach kompozytor przyzna: „Stąd moje zainteresowanie folklorem”. Ochlewski dostarczył mu też wiersze Tuwima, by napisał do nich piosenki dla dzieci. W uznaniu zasług Tadeusza Ochlewskiego Witold Lutosławski zadedykował mu w 1951 r. Recitativo e arioso na skrzypce i fortepian. (kt)